Britt Eerland: van de arena naar de woonkamer

1) De Olympische Spelen zijn uitgesteld naar 2021, wat was jouw eerste reactie? 
Nou, gewoon k#t! Eerst hadden we met het Nederlands team goede kansen om ons te kwalificeren en ik individueel niet. Toen hadden we ons toch niet geplaatst, maar mede door een heel goed resultaat in februari (zilver op de Top-16, red.) stond ik er opeens goed voor op de wereldranking. Met het uitstel is het nog maar afwachten wat nu als criterium gaat gelden. Misschien moet ik weer van vooraf aan beginnen. Ik heb besloten het positief te bekijken. Eerst maakte ik me zorgen, nu ben ik rustiger.
 
2) Heb je je al gekwalificeerd voor de Olympische Spelen?
Nee.
 
3) Heb je nu dus een jaar langer om je te kwalificeren? Hoe ziet dat jaar er voor jou uit? 
Dat is nog onduidelijk. Het hangt ervan af welke wereldranking ze als meetpunt kiezen: april dit jaar, volgend jaar januari of zelfs pas juni… Wat het ook wordt, ik zorg dat ik er klaar voor ben. Ik had een enorme domper, want ik kwam door corona opeens zonder club te zitten. De Duitse club waar ik competitie speelde, ging failliet. Maar inmiddels heb ik een nieuwe club: de nummer 1 van de Bundesliga, TTC Berlin Eastside.

Ik heb veel zin om daar te beginnen. De competitie zou in september starten, maar of dat doorgaat is de vraag. Alles staat in die maand gepland. Ook het EK en het WK. Dat zal vast nog wel veranderen.
 
4) Ben je het eens met die beroemde Olympische gedachte dat meedoen belangrijker is dan winnen? 
Ja en nee. Ik ben vier jaar geleden naar Rio geweest en toen was ik heel erg bezig met het resultaat. Daardoor heb ik niet echt genoten van de ervaring. En het resultaat was er ook niet. Nu wil ik wél genieten van de weg ernaartoe en van het toernooi zelf. Maar als ik daar dan eenmaal ben, wil ik natuurlijk wel winnen.
 
5) Doorzettings- en aanpassingsvermogen zijn nu heel belangrijke mentale punten geworden. Hoe ga jij daar mee om?
Deze situatie vind ik heel anders. Sport draait vaak om het moment en een kwestie van korte duur. In elk geval bij tafeltennis. Ik ben nogal een intuïtiespeelster en put kracht uit het moment. Nu heb ik te maken met een langere periode; dat vind ik moeilijker. Daarom probeer ik het van dag tot dag te bekijken. Ik houd me aan het schema dat m’n coach heeft gemaakt en probeer er niet bij na te denken dat ik pas over een maand of vijf weer echt kan tafeltennissen. Dat doel ligt voor mij te ver weg.
 
6) Heb je een tip voor andere sporters of fans hoe zij om kunnen gaan met deze situatie?
Belangrijk is dat je doelen hebt en daaraan vasthoudt. Of dat nu op sportgebied is of op persoonlijk vlak. Op die doelstellingen kun je je focussen. Da heb je tenminste nog een goede reden om wakker te worden en je bed uit te gaan. Geniet van de prestaties die je onderweg behaalt, hoe klein ook. Dat levert euforiemomenten, waar je op door kunt.
 
7) Wat betekent Rotterdam (Topsport) voor jou?
Het is een echte community voor me. Toen ik naar de middelbare school, naar het Thorbecke ging, begon dat al. Toen kwam ik in contact met Karin Luijendijk, die bij Rotterdam Topsport het aanspreekpunt voor sporters en talenten is. We bellen elkaar nog steeds regelmatig en ze nodigt me uit voor evenementen.

Heel gaaf vind ik ook het contact met andere sporters via ‘010 op weg naar Tokyo’. Het is echt wel een community. We zien en spreken elkaar, online en op bijeenkomsten – al liggen die nu even stil door corona. Ik vind het fijn om andere topsporters te ontmoeten en van gedachten te wisselen. Dat is echt een goed initiatief.